Eenfotowaard.nl

Dat de ringsnavelmeeuw voor vandaag op het programma stond, stond al even vast. Vanmorgen dan ook vol goede moed in de auto. Op de navigatie zag ik dat de route tevens Vinkel schampte, waar al een tijdje een Humes Bladkoning zit. Kon het niet laten hier even langs te gaan. Dit kleine zangertje zit op een vakantiepark, parkeren was dan ook bij de receptie waarna er nog 10 minuten over het park gelopen moest worden. Al een leuke wandeling op zich, met appelvink, goudvink en boomklever. Een andere vogelaar was net op de terugweg, en had de Humes in 1,5 uur slechts 2maal horen roepen. 
Ik had meer geluk, toen ik aan kwam lopen klonk het onmiskenbare blako roepje al vanuit de bomen… Hij bleef mooi roepen, en was dan ook al snel in de kijker. Na een korte stilte klonken de roepjes wel heel dichtbij, en bleek hij op zo’n 4 meter voor me te zitten! Geweldige ervaring, door de kijker van genoten: voor de foto’s zat hij voor het mooi teveel tussen de bladeren. Wel een geluidsopname kunnen maken.

Ondertussen hield ik nauwlettend de waarnemingen van de ringsnavelmeeuw bij, maar deze was al een tijdje niet gemeld. Ik had geen zin om hier maar staan te koukleumen, dus besloten om een klein uurtje verder te rijden en te proberen of een fotowens in vervulling kon gaan: de waterspreeuw. Geen nieuwe soort, maar nog nooit op de foto kunnen krijgen. Mijn eerdere waarnemingen zijn enkel vliegend in de Ardennen geweest. Deze waterspreeuw zit nu voor het 2e jaar bij een stuwtje in de buurt van Zutphen. Een eerdere poging om hem te fotograferen mislukte, ik was er juist op een dag dat hij zich niet liet zien. Hopelijk vandaag meer geluk. Nog geen meldingen, maar wie niet waagt… Aangekomen waren er geen anderen aanwezig, dus ik had de hoop de vogel rustig te kunnen fotograferen. Alleen het belangrijkste ontbrak wederom: de waterspreeuw zelf. Op de bekende plekken nergens te bekennen! Enkele anderen die even langs kwamen maakte meteen weer rechtsomkeerd: als hij er nu niet zit, komt-ie niet meer ook was het motto.
Ik wilde het niet te snel opgeven, en na een uurtje wachten en een heel stuk gelopen te hebben was het verderop raak: De waterspreeuw was prachtig aan het jagen en kwam geregeld dichtbij. Een geweldige ontmoeting, de sluiter tikte overuren.

 

Een klein uurtje, een natte broek, en halfvol gelopen laars later vond ik het wel tijd om richting Wijchen te gaan voor de ringsnavelmeeuw. Deze komt veelal tijdens de avond op de zelfde plek terug, en ik wilde hem absoluut niet missen. Onderweg hopend op het verlossende “piepje” dat de ringsnavelmeeuw weer gezien werdt, maar dat bleef helaas uit. Aangekomen waren er een heel aantal aanwezige, en bij doorgaan van het hek werd duidelijk dat de meeuw net teruggevonden was. Timing! 
Eerst prima achteraan te zien, en nadat er wat brood gevoerd werd kwam hij zeer fraai vooraan zitten, waardoor er prima bewijsplaatjes geklikt konden worden. Wat een tof beest zeg!

Vrij rap viel de schemer in, en een mooie lucht en ringsnavelmeeuw achter me latend werd het tijd om weer richting huis te gaan. Terugkijkend op een zeer geslaagde dag…

Eén reactie

Laat een antwoord achter aan Bert Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *