Eenfotowaard.nl

14/2, Valentijnsdag. Waar lovebirds liever tegen elkaar kruipen, sprongen vele vogelaars onrustig achter het stuur.
Zanggors gemeld in België, dichtbij de grens, en zeer grote kans dat deze de grens af en toe over zou steken naar Nederlands grondgebied (want ja: leuk voor de lijstjes).
Zelf had ik het deze dag, deze week zelfs, helaas wat druk en zat een ritje richting de grens er niet in.
Maar het werd de zanggors gemakkelijk gemaakt: met diverse voerplekken en alle aandacht die het beestje maar wensen kon besloot hij fijn te blijven hangen.
Toen ik dan ook enigszins in de buurt moest zijn, kon het niet anders of ik reed even door naar deze fantastische soort. Wat het spannend maakte was dat ik slechts een klein uurtje op locatie door kon brengen…
Bij aankomst was de vogel helaas al even uit beeld en liepen een man of 15 teleurgesteld zoekend rond. Zelf had ik niet echt idee waar de vogel zich regelmatig op hield, dus wilde op de gok wat tuinen gaan scannen. Zover kwam het niet: een harde gil net om de hoek, de vogel zou daar zingend tp zijn! Benen uit m’n lijf gerend, en ja hoor: nog net een strofe hoorbaar. Geweldig!
Een haag waar hij vermoedelijk in zat werd uitgepluisd, en daar kwam hij -vrij diep- af en toe zichtbaar. Het eerste bewijsplaatje was snel gemaakt.
Nadat hij een minuut of 15 niet meer in beeld was, besloot ik verder te gaan. Nog maar net de auto gekeerd, of ik zie in de achteruitkijkspiegel de groep vogelaars weer druk wijzen en kijken. De verleiding was té groot, auto in de berm getikt en nog even gaan kijken. In de haast de verrekijker in de auto laten liggen en enkel de camera mee, maar in beeld krijgen: ho maar.
Dan toch maar echt verder dacht ik. Zover kwam het niet, een van de aanwezigen dacht hem plots zeer dichtbij in de haag te zien. De verwarring werd even opgevoerd toen hier ook een heggenmus bleek te scharrelen -en de zanggors zich stil hield- maar plots vloog er een vogel uit die aan de andere kant van de weg in de top van de struiken ging zitten. Onmiskenbaar zanggors, helemaal vrij, maar ook meteen weer doorgevlogen. Terugvinden was nu appeltje-eitje, want hij zat enorm luid te zingen. Wat een fantastische zang, hij doet zijn naam er eer aan! Onder het zingen kwam hij geweldig vrij zitten, en konden er nog wat plaatjes geklikt worden. Wow… Toen hij besloot dieper de struiken in te gaan, was het voor mij wel mooi geweest: voldaan terug de auto in!
Deze Noord-Amerikaan is slechts de 2e voor zowel Nederland als Belgie, en in beide gevallen was de eerste waarneming haast niet te twitchen.
Voor velen -net als voor mij- dus een +1.