Biesbosch

Vanmorgen weer naar de Brabantse Biesbosch,
Dit keer met veel minder mooi licht dan bij mijn vorige rondje,
en dat vertaald zich ook naar wat grauwe foto’s.
Tegelijk gaf dat rust, heel veel rust in het gebied: Haast geen andere vogelaars tegengekomen.
En de soorten trekken zich er natuurlijk niets van aan: Geen zeearenden dit keer, de topper die al langere tijd in het gebied verblijft wel weer gezien, en met >55 soorten vanuit de auto in 1,5 uur, en dat in de winter, hoor je mij niet klagen.
Of vogels ook te dichtbij kunnen zitten voor de foto? Zou bijna gaan zeggen van wel:
Het begon met een grote zilverreiger die ik pal naast de auto tussen het riet ontdekte, een portretje paste net op beeld.
Op de terugweg zat er een torenvalk pal naast de weg, zo dicht naast de weg dat ik dacht aan een niet fit of gewond beest.
Gelukkig bleek dat niet het geval en vloog deze fit op toen ik de autodeur opende: waarschijnlijk zat hij lekker uit te buiken, getuigde ook het bloed op de snavel. Een stuk verderop ging hij weer zitten, en liet zich zeer goed portretteren, maar hield mij ondertussen ook scherp in de gaten. Tussendoor vooral genoten van de nonnetjes, een pijlstaart en wintertalingen. Wat zijn dat allemaal toch mooie vogels!
Al met al weer een heerlijk rondje.